Ölülerimiz Bir Tutar Bizi

"Ölmeden önce bir büyük hayal daha göreyim diye sevsem seni..."Görelim diye -beraberce. Simdi burada, bu çay bahçesinde yeniden, senin bana baktigini fark edip de gözlerindeki isiltida zamanin bugusunu gördügümü sandigimda duydum bu arzuyu. Sensiz bir anlami yok yani, ne de gerçekligi: Peki ama, hayatin içinde birlikte hayal kurmayi yeniden ögrenebilir mi yarali insanlar? Son bir kere olsun?"Tek bana kalsa, palavra. Yalniz basina büyük hayal kurulmaz. Yalniz basina büyük hayal pesine düsülmez. Yalniz basina devrim de olunmaz."Gamli bir sesle fisildadigini isitiyorum onun, benim aklimdan bunlar geçerken; soru sormak ile kendi kendine konusmak arasi bir tonda sesi: "Neden simdi çiktin karsima?" Kedere sarili bu ses, fisiltisi kulagimda, durmadan tekrarliyor: Neden simdi -simdi o kadar zor ki kimildamak!"Kim kime vefasizlik etti - devrim mi bize, biz mi devrime - vaadini tutmayan, nefesi kesilen, derman yetiremeyen hangimiz..."