Çatıdaki Pencere

“Ölmek varolmus olmak ve artik olmamaktir,” derdi José Saramago. O öldü, artik yok, ama Çatidaki Pencere Portekiz’de ve Brezilya’da, anadilinin vatanlarinda basilir basilmaz insanlar yeni kitabi elden ele dolastirdilar ve yepyeni bir heyecanla okuduklarini, saskinliklarini dile getirdiler. Saramago bir kitap daha yayimlamisti, duyarliliklarimiza nüfuz eden, hayret ve hayranlikla kalakalmamiza neden olan taze ve aydinlik bir kitap; ve anladik, sonunda anladik ki bu artik kesinlikle varolmayan ama paylasmaya devam etmek isteyen yazarin ardinda biraktigi bir armagandir. Biktirana kadar su cümle yinelendi: Bu kitap bir mücevher, Saramago nasil olup da o yasinda bu bilgelige sahipti, insanlari böylesine incelikle, kusursuzca ve anlatiyi uzatmadan betimleyebiliyordu? Nasil olup da siradan ve önemsiz ama bir o kadar da evrensel durumlari dile getirebilecek, bu kadar dingin bir siddetle köhne deger yargilarina karsi gelecek kapasiteye sahipti?”
Pilar del Rio
Çatidaki Pencere, José Saramago’nun yazarliginin erken döneminde yazdigi, ama ölümünden sonra yayimlanan romani. Esi Pilar del Rio’nun dedigi gibi, Çatidaki Pencere Saramago’ya giris kapisidir ve her okur için bir kesif olacaktir. Sanki mükemmel bir halka tamamlaniyormus gibi. Sanki ölüm yokmus gibi.