Gülhisarlı Terziler

“Annem sigintiydi. Belki bu yüzden hep gülümsüyordu. Babam onunla birlikte kendi annesini, babasini, kendi isini, oteli de terk etmisti. Geride biraktiklari, yani bizler, yani annem, teyzem, babaannem, dedem ve ben hep kapiya bakiyorduk. Bir gün çikip gelmesini bekliyorduk.
Ben bu bekleme odasinda dogdum iste! Büyükler hep susuyordu. Ama insan susarak da bir sey söyleyebilir.
Iste ben o sözlerin içine dogdum... Sonra onlarla birlikte, babamin geri dönüsünün hayallerini kurdum.
Daha çocukken beklemenin profesörü oldum.”

Hüsnü Arkan, Kuzey Ege’nin bir kasabasina götürüyor okuru ve o küçük dünyada kistirilmis insanlara, durgun görünümlü firtinali hayatlara bir pencere açiyor. Müsterisi olmayan bir otel ve üç kusak terzisiyle birlikte küçük bir terzi dükkâninin garip atmosferinde gelisen roman, doksanli yillarda Dogu’daki bir çatismada sakatlanip tekerlekli sandalyeye mahkûm olan, gençliginde terzi çirakligi yapan, simdiyse teyzesi, sevgilisi ve ustasiyla sinirli dünyasinda yasayan, issiz Ayhan Demir’in hikâyesi üzerinden bir dönemin Türkiye’sine ayna tutarken, küçük insanlarin asklarini, umutlarini, hayallerini anlatiyor, karmasik iç dünyalari ve zaaflari üzerinde düsünmeye zorluyor.
Konusu insan olan Gülhisarli Terziler, Hüsnü Arkan’in romanciliginda yepyeni bir adim