Dağınık Yatak

Yazarin özgün senaryosu.Ve tamamlanmamis bir roman baslangici...Yillar sonra...
(Arka Kapak)
Daginik Yatak’in birkaç kaynagi var: Ilki, yazarligimin vazgeçilmez kaynagi olan hayat. Yasadiklarim, tanikliklarim, gözlemlerimle biriktirdigim hayat. Çevresinde sürekli gezindigim temel izleklerimi tasiyan yüzüyle bana kendini gösteren hayat... Ask ve ihanet, seks ve intikam, seçmek ve seçilmek üzerine söylenebilecek sözlerimin alani... Sonra gördüklerim, bildiklerim, duyduklarim ve okuduklarimdan yaptigim yazili hayat. Sonrasi, yüzlerce yil surete ve söylentilere âsik olmus toplumsal bir gelenekte, “Dünya Güzeli Züleyha“ suretinde cisimlesen “geleneksel ikon“a günümüzde geçen bir hikâye çerçevesinde bir karsilik arayisi belki... “Benli Meryem“ gibi bir karakteri yazarken, 1980’li yillarin Müjde Ar’inin Türk Sinemasi’ndaki ikonografik degerinin buna uygun düstügü kanisindaydim. Hem bir biçimde Yesilçam Sinemasi’nin izini sürmek, hem biraz “Venedik’te Ölüm“, biraz Tennessee Williams dünyasi, disavurumcu yaniyla Fassbinder’yen bir yaklasimla, melodramin temel malzemesine belli bir uzak açidan, mesafeli bir yaklasim öneren ve melodrami, “melodram-asiri“ ögelerle kullanan bir tür karsi-melodram yazmak istiyordum. Kimi temel motifleriyle Yesilçam gelenegini yeni bir düzlemde sarmal olarak sürdürürken, klasik Amerikan dramasi’nin temel degerlerini de kullanan, ama bütün bunlardan baska bir dil ve baglam kurmayi amaçlayan, kendi kisisel izleklerimin yer aldigi bir “dramatik yapi“ insasi derdindeydim. Bütün bunlari ne kadar basarabildigim ayri bir konu, çünkü böyle bir girisim, kâgit üzerindeki insa kadar, peliküle aktarma basarisiyla da dogrudan ilgilidir; dahasi bu kadar kisisel bir “optik“in, bir baska göz tarafindan peliküle aktarilmasi, uygulamada her zaman ciddi sorunlar yaratir; belki de en dogrusu, kendimin filme çekmesiydi. (...)
(Tanitim Yazisindan)