Ordular

Yillar önce evlerini terk etmek zorunda kalan baska köylerin sakinleri bizim köyümüzden geçerlerdi; erkekler, kadinlar ve çocuklardan olusan, basi sonu görünmeyen kafileler... Aç biilaç meçhule giden sessiz kalabaliklar halinde geçislerini seyrederdik. Yillar önce üç bin yerli uzun süre San José’de konakladi ve derme çatma siginma merkezlerinde yiyecek sikintisi bas gösterince gitmek zorunda kaldilar. Simdi sira bize geldi. Emekli ögretmen Ismael’in hayati bir harika. Köyü cennetten bir köse. En büyük derdi, güneslenen komsusunu gözetlerken kendi karisina yakalanmamak. Ta ki ordular gelene kadar. Evelio Rosero’nun Ordular’a mekân seçtigi Kolombiya köyü agir agir yokluga karisiyor. Saldirganlara ve kurbanlara ise dünyanin geri kalani da yabanci degil: silahlilar silahsizlara karsi, ölüm insanliga. Ordular, Latin Amerika edebiyatinin son on yildaki en önemli eserlerinden biri.