Portatif Edebiyatın Kısaltılmış Tarihi

Okuyacaginiz sayfalarda riske giren kisiler anlatilacak, boganin hem boynuzu hem tehdidinin farkli sekillerde boy gösterdigi eserler meydana getirirken hayatlarini olmasa da akil sagliklarini tehlikeye atanlar. Hermann Broch’un, Kötü yazar sayilmasalar da düpedüz suçlu bunlar, diye nitelediklerinin maskesini eskiden mümkün olmayan bir kolaylikla düsürebilmemizi saglayan kisileri hep beraber taniyacagiz.
Enrique Vila-Matas’in ilk kez 1985’te yayimlanan efsanevi kitabi Portatif Edebiyatin Kisaltilmis Tarihi, kendilerine shandy ya da portatifler adini veren tasinabilir edebiyatdüskünlerinin kurdugu cemiyetin cüretkâr oldugu kadar talepkâr bir tarihçesi. Dadacilar gibi sakaci, fütüristler gibi asiriliga meyilli, sürrealistler gibi düzenbaz bu toplulugun üyeleri arasinda 20. yüzyilin ilk yarisina damgasini vuran pek çok isim var: Marcel Duchamp, Tristan Tzara, Aleister Crowley, Scott Fitzgerald, Walter Benjamin, Federico García Lorca, Man Ray, Berta Bocado, Maurice Blanchot, Francis Picabia, Georgia O’Keeffe Yollari sabit denizaltilardan, dehlizlerden, Afrika’nin ücra köselerinden ve Avrupa’nin kültür baskentlerinden geçen portatiflerin gerçek ve hayalî yasamöyküleri arasindaki çizgi bir anlamda kisa ömürlü portatif edebiyatin da baslangiç ve bitis çizgisi.

Vila-Matas’in eserleri beni müthis etkiledi. Mizah anlayisina, edebiyatin her türüne dair inanilmaz birikimine, yazarlara olan tutkusuna ve edebî meseleleri hiç çekinmeden yazilarinin birer bilesenine dönüstürebilmesine hayran kaldim.

- Paul Auster