Mazisi Olan Kadın

Bütün oglanlarin büyümeyi saplanti haline getirmeleri çok eski bir gelenektir. Bunun sebebi, zaman zaman gençligin kisitlamalari karsisindaki sabirsizliklarini kelimelere dökmeleri, buna karsilik, çocuk olmaktan son derece memnun olduklari uzun zamanlarin kelimelerde degil, eylemde ifade bulmasidir. BasIl bazen azicik daha büyük olmak istiyordu, ama çok da degil.

Mazisi Olan Kadin’daki öykülerinde F. Scott Fitzgerald, yakin, ancak bir yandan da çok uzakta kalmis geçmisine yolculuk ediyor. Çocukluk yillarinin hasariliklarini, arkadaslara yaranma çabalarini, utançlarini, ilkgençligin ilk asklarini ve kurulan gelecek hayallerini Fitzgerald kendine özgü naif ve alayci bakisiyla resmediyor. Bu öykülerde anlatilan, Basil Duke Lee kadar yazarin da çocuklugu. ikinci kisimdaki bes öyküyse, bu kez JosephIne Perry isimli bir “yüksek sosyete” kizinin renkli, eglenceli ve sancili gençlik maceralarini anlatiyor.

Fitzgerald, Sevecendir Gece üzerinde çalisirken Saturday Evening Post dergisine yazdigi bu öyküleri daha sonra bir roman haline getirmeyi istemis, ancak kisa ömrü sebebiyle bu hayalini gerçeklestirememisti. Çay partileri, geziler ve danslarla geçen bir hayati, tatliya baglanan anlasmazliklari ve masum üzüntülerin anlatildigi Mazisi Olan Kadin, sanatçinin genç bir adam olarak nostaljik bir portresi.

“Fitzgerald, karakter ve toplum arasinda sosyolojinin ötesinde sairane bir gerçegi görebilmistir. Tüm kisaligina ragmen bu hikâyeler, Mozart ve Chopin’den kisa parçalar dinlemek kadar keyifli.”

- The New York Times