Piraye

Diyarbakir…Dar bir esikten geçip geldim sana. Huzurundayim. Hosgörü kapini açik tut.Bil ki direnmem sana degildi.Altin tepside sunulan aci serbetti beni ürküten.Devrimci ruha sahip Piraye’nin Istanbul’dan kopmak istememesini yadirgama. Anadolu’nun en ücra köselerine bile kosa kosa gidecek yürege sahipti o.Ona ters düsen Diyarbakir degil, Diyarbakir konaklarina gelin olmak.Agaliga, beylige kulaklarini tikamis, halktan yana, özgürlük âsigi, yüzü insana dönük; ama deneyimsiz, toy, gencecik bir kiz...Anlamaya çalis onu.Küçücük bir kum tanesi, bedenine yerlesen. Ya özümseyeceksin ya da irinlesecek derinliklerinde.Sancili kivranislarla ativereceksin uzaklara. Geldigi yere, belki de bambaska diyarlara savrulup gidecek.Onun sende kalmasini sagla. Kol kanat ger gurbetten gelmis konuguna. Anli sanli Diyarbakir, bir Piraye’yi barindiramadi, dedirtme kendine.