Onun Şeytanları

Insanlari insanlar öldürür, silahlar degil. Bu devirde sözler isliyor cinayetleri, katiller degil.

Beni basrolleri yakinlastirmak için yazilan ikinci karakter, hikâyesini dinlemek istemedigin figüran olarak hatirlarsin. Ama herkesin bir hikâyesi vardir. Ve ben o sarisinim. Sen ise benden nefret ediyorsun.

“Üsürken içimi sevgi isitmadi benim, hep çay ya da kahve içtim. Büyüdüm, büyüdüm...

Büyürken sicak seylerle isinamadigim kislar geçirdim. Odamin kapisi bir gece yarisi çocuk masallarina hiç açilmadi. Bu yüzdendir belki de, yatagimin altindaki canavarlar her gece kafamda cirit atardi. Anneme söyledim, babama da... Susmayi böyle ögrendim: Saat 8'de, yemek masasinda.”