Bal

Masallarla dogar insan. Hikâyelerle büyür, romanlarla ölür.

Nice masallar dinledim. Kulagima fisildanan hikâyelerle anladim her seyin masallardaki kadar tozpembe olmadigini. En nihayetinde romanlarla ögrendim insanlarin göründügü kadar masum olmadigini…

Küçük bir çocuktum, masal gibi bir dostluk diledim, buldum. En güzel anlari onunla yasadim. Fakat… Artik çocuk degildim. Kazandim, kaybettim. Düstüm, kalktim. Inanmadigim askin en güzeline ulastim. Masal gibi bir dostlugu da yasadim, masallardaki gibi aski da.

Bir mesajla hayatinin tüm dengesini kaybeden Çinar Duman, bir daha hiçbir seyin eskisi gibi olmayacagini bildigi halde her seyi geride birakip gider. Öfkeyle aldigi bu kararinin düsündügü kadar kolay olmadigini, kafasinin içinde susmak bilmeyen geçmisi ile anlamistir.

Eski hayatina yeniden döndügünde hiçbir sey biraktigi gibi degildir artik. Yalnizca Balin Imge… O günün enkazindan kendisi gibi o da kurtulamamistir hâlâ. Yaz projesiyle dostluklarina düsen gölgenin karanligindan kurtulmak için çabalayan ikili, iliskilerindeki çatlaklari onarmaya çalisirken olaylar yine hiç tahmin etmedikleri bir yönde gelismeye devam eder.

“SARILALIM. KALBIN SAG YANIMA DENK GELSIN. DENK GELSIN KI RUHLARIMIZ TAMAMLANSIN!”