Veda Caddesi Fecr Ciltsiz

Kapatin isiklari, gökyüzündeki yildizlara ihanettir bu aydinlik. Ait oldugu yerdeydi. Buradaydi. Gitmisti ama kaderin aglari öyle bir örülmüstü ki onlari çözmeye kimsenin gücü yetmezdi ve yetmeyecekti. Aymira… Her seyini yitirdigi anda baslamisti belki de hikâyesi. Köklerini topragindan koparttiklarini sanmisti ama o sadece susuz kalmisti. Kamer… Her seyini kaybettigini sandigi anda aslinda onsuz hiçbir sey oldugunu fark etmis ve yüregindeki boslugu, onun yüreginin sesiyle doldurmustu. Bu artik geri dönülmez bir yoldu. Artik ikisi için de düsmek yoktu. Acilar… Sanrilar… Sonu gelmeyen aglamalar… Can yakan kayiplar… Hepsi onlar içindi, hepsi iki kalbin birbiriyle olan mücadelesi, birbirlerine tutunma hikâyesiydi. Bu artik bir savasin, savasin var ettigi askin sesleriydi. Sesler pesinde bir sürü sarkiyi sürükledi ve hepsi ayni seyi söyledi: Yan yanaysak savasabiliriz, yan yanaysak bu savasta ölebiliriz. “Ben yarayim sana kalan fakat ne zaman günese degil aya bakarsan, iste orada olacagim tüm vakitlerine inat, seninle baska bir fecri karsiladigim an.”