Mai Ve Siyah

’’Henüz yirmi iki yasinda, bütün maneviyati [ruh haleti] yanliz bir ümidin tahakkukunu muntazir [gerçeklesmesini beklemekte]...Söhret bulmak, edip olmak, herkesçe tanilmak, bugün o kadar aciliklarina gögüs vermek için hayatini zehirledigi bu edebiyat aleminin bir gün yüksek zirvelerine [doruklarina] çikmak ve ismini o kadar yükseltmek ki... O tasavvur ettigi [hayalini kurdugu] yüksek payeye [dereceye] bir had [sinir] bulamiyor; sonra da bu derece [kadar] itila emellerine [yükselme arzularina] kapiliyor oldugundan kendi kendine utaniyordu. Edip olmak, söhret almak, senelerden beri bütün düsüncesi bu degil miydi?’’ Batili anlamda Türk romaninin baslangici sayilan ve Tanpinar’in “Türkiye’de nesli adina konusan ilk eser“ diye tanimladigi Mai ve Siyah, döneminin basin, edebiyat ve siir hayatina iliskin gözlemleriyle de ayri bir öneme sahiptir.