Göl İnsanları

Türk edebiyatinda köy hayatina ve köylülüge “içeriden” bakisin ilk örneklerinden sayilabilecek Göl Insanlari için Nâzim Hikmet, Kemal Tahir’e yazdigi 13 Mart 1941 tarihli mektubunda, “Senden o kadar defa dinledigim, âdeta birçok satirlarini baslarken sonunu getirecek kadar hatirladigim ilk hikâyeyi yine büyük bir lezzetle, istiha ile ve gururla okuyorum,” demektedir; 7 Mayis 1941 tarihli mektubunda ise düsüncesini açik ve degismez bir biçimde ortaya koyar: “Hiç endiseye düsme Göl Insanlari Türk edebiyatinin en güzel dört hikâyesi olarak kalacaktir.”