Postmodernizm

“Post”lu tamlamalar 1980’li yillarda dünyanin entelektüel gündemine büyük bir agirlikla girdiler; bu kavramlar üzerine oturan tartismalar olaganüstü popülarite kazandi. Postmodernizmin özellikle yerlesik ve egemen bilim anlayisini sorgulamasi, hatta daha da ileri giderek dogruluk temsili iddiasinda bulunacak bir bilim anlayisinin olanaksizligini öne sürmesi, siddetli tepki ve karsi çikislara neden oldu. Insani, toplumu ve toplumun tarihini teleolojik bir çerçevede açiklamaya yönelen ve böyle bir açiklamanin mümkün oldugunu varsayan bakislarin, postmodern kritige karsi çikmalari dogaldi. Bunun disinda, genel olarak sol ve özellikle Marksist düsün dünyasinda tepkiyle karsilanan postmodernizme, sag olarak nitelenebilecek düsün dünyasinda ayni siddet ve yogunlukta bir karsi çikis gözlenmemistir. Postmodern söylem içinde yeni liberal ya da yeni sag tezlerle örtüsen genis bir alanin belirmis olmasi, sözü edilen göreli yumusak tepkilere yol açmistir. Ayrica liberal ya da sag söylem, kendisine karsi yüz elli yildir epistemolojik bir üstünlük kazanmis Marksist söyleme yönelik elestirilerden hosnut kalmis da görünmektedir.

Bu kitap, “postmodern elestirinin” önemli, ciddiye alinmasi gereken ve haklilik payi yüksek bir kritigi dile getirdigi kabulüne dayanmakla birlikte, bu söylemin en belirgin, en önemli yanlarini sorguluyor, bu kuramin yapilabilirligini tartisiyor.

Bu kitabin bir diger önemli tezi de, yasadigimiz hizli ve köklü degisimlere, karsi karsiya kalinan krizlere, özellikle temsili demokrasinin krizine çok önemsenmesi gereken açilim ve elestiriler getiren Derrida, Foucault ve Baudrillard gibi düsünürlerin, postmodernizmin içinde yasanilan dönemi kavramak açisindan çok önemli katkilarda bulundugunu savunmasidir.