Ölüm Ki Çiçeklerin En Beyazıdır

Dagilan köpüklerin ardindan durgunlasan su
Gecenin hiç yasanmamis bir yaninda
Seni sevmekle yorgun beyaz
Seni sevmekle çogalmis aydinlik

Sisler basmadan denizleri dönüyoruz
O dag duruslu korkumuzla karanlikta
Yanip – sönen sehrin isiklarina karsi
Sonsuz ince bir yagmur yagiyoruz

Denizleri uzak kiyilarda açan çiçek