Sen Güneş Kokuyorsun Daha

Insan Kisadir
Babaannem derdi ki: Insan kisadir oglum
ve bilmezden gelir kisaligini, bilseydi
yarismazdi yollarla, göge evler yükseltmezdi,
Nazli babaannem sözü de uzatmazdi israri da
az söyler, usul söyler, pir söylerdi bir de
adamin kötüsünü piyade, sözün fazlasini siir
yaparlar derdi, piyade oldugumu da gördü siir yazdigimi da,
küçücük bir büyükanneydi, onu yitirince anladim
kisacikmis her sey, insan kisaymis agaçtan, ikindiden,
elmadan, günesten, kardan, yagmurdan,
gölgemiz bile bizden uzunmus, ya çocukluk,
o da rüyasindan kisaymis meger, sanki alti kardes
nöbetlese rüya görsek hepimizden bir çocukluk belki
çikarmis, bu dünya bir pencere türküsünü söylerdi de
anlamazdik, bu dünyaya alistik, simdi zor geliyor
dünyadan gitmek, bazen rüyama geliyor, kisacik
kaliyor, bir gülümseme kadar, çok uzatma diyor
siiri, kimse anlamaz ve ömrün de uzamaz bundan,
insan yanlislariyla büyür, aski uzun boylu sanirdim
anladim ama, ne zaman, harflerinden de kisaymis ask,
bazen yazincaya kadar geçiyor, bazen zaman aliyor
aski içimizdeki ormandan kurtarmak, ask kisa, siir uzun,
sözgelimi bir agaç kaybolsa da orman yine orman,
ya bir harfli kaybolsa, zaten kaç harf ki insan?