Sol Üzerine Tefekkür

Kitapta babamla batinilik üzerine konusmalarimizi anlatirken bir yerde söyle diyorum:

Bu yöntemi tutmustum. Babamin dedikleri aklimdan hiç çikmadi, sanki kulagima küpe oldu. Essahtan da ben büyüyüp bilgilerim gelistikçe, o eski bildiklerimi farkli görüp farkli degerlendiriyordum. Sanirim hayatim boyunca, bu yönteme bagli kaldim. Fakat bu beni görünüste istikrarsiz gibi gösteriyordu ama ben kendi içimde istikrarliydim, çünkü bilgilerim degistikçe, her seye bakisim da degisiyordu. Mesela devrimci olup, Sosyalist kesime girmistim ama sadik bir mürit gibi herhangi bir Sosyalist yapiya, herhangi bir anlayisa baglanip kalamiyordum. Sempati duyup, içine girdigim yapiyi tanidikça onu da yeterli bulmayip, onu elestirmeye basliyordum. Aslinda görünüsteki bu istikrarsizligim, içimdeki iç tutarliligimin bir yansimasiydi; bundan dolayi basima gelen her sikintiya katlaniyordum. Okudugum her kitap, daha okuyup ögrenmem gereken ne kadar çok konu, ne kadar çok kitap oldugunu gösteriyordu bana. Okuyup ögrendikçe, adeta cahilligimi fark ediyordum. Bu da kendi kendime yetmezligimin, önüme koydugum ögrenme arzumun, mutsuzlugumun, iç huzursuzlugumun bir nedeni oluyordu.

Iste elinizdeki bu kitap, merak edip, merak ettigim seyleri arastirma arzumun, kendi kendimi de elestirmelerimin bir sonucudur.

Ask ile.