Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler Öğretmeye Cesaret Edenlere Mektuplar

Egitim alaninda yirminci yüzyilin en etkili düsünürlerinden biri olan Brezilyali pedagog Paulo Freire, Kültür Isçileri Olarak Ögretmenler’de, yasami boyunca edindigi tecrübelerden çikardigi dersleri ögretmenlerle ve ögretmen adaylariyla paylasiyor. Kültür Isçileri Olarak Ögretmenler ile yine Yordam Kitap tarafindan yayimlanan Özgürlügün Pedagojisi, Freire’nin bir egitimci ve sosyal kuramci olarak teori ile pratigi harmanladigi ve egitim anlayisini somut örneklerden yola çikarak en net sekilde ortaya koydugu iki önemli eser.

Kültür Isçileri Olarak Ögretmenler’de, ögretmenlerin ögretmenlik egitimi sirasinda ve sinifta karsilastiklari sorunlardan yola çikan Freire, disiplin, somut ve kuramsal baglam, kültürel kimlik ve egitim, ögretmen-ögrenci iliskisi, ögretmenlerin yasadiklari korkular, sahip olmalari gereken nitelikler gibi basliklari, canli ve etkileyici bir üslupla kaleme aldigi mektuplarinda tartisiyor.

Bir ögretmenin basarisinin, siniftaki pratiginin bir parçasi olarak ögrenmeye ve ögretmeye adanmisliktan geçtigini gösteren Freire, okurlarini Ezilenlerin Pedagojisi ve Umudun Pedagojisi gibi çigir açan eserlerinde çerçevesini çizdigi kuramsal yaklasimin uygulamadaki olasi karsiliklari üzerine düsünmeye çagiriyor.

Freire’nin ögretme cesareti gösterenler için kaleme aldigi bu mektuplar, sadece ögretmenlere degil, ögretme ve ögrenmenin, okuma ve yazma eylemlerinin anlamini yeniden sorgulamak isteyen herkese yeni ufuklar açiyor.