Silah Ve Seçim Sandığı

Hindistan ile Çin’den baska sinir komsusu bulunmayan kara ülkesi Nepal, 1996 ile 2006 yillari arasinda, Maoistlerin önderlik ettigi bir silahli mücadeleye sahne olmustu. Basariya ulasarak krallik rejiminin son bulmasini saglayan bu mücadelenin ardindan, ayni Maoistler, seçimler yoluyla ülke yönetiminde söz sahibi olmaya baslamisti.

“Kirlardan sehirleri kusatma” stratejisiyle yürütülen “halk savasi” hangi asamalardan geçmisti? Maoistler, ülkedeki farkli güçler arasindaki çeliskilerden nasil yararlanmisti? Halk Kurtulus Ordusu’na kimler hangi nedenlerle katilmis, bu orduyu kimler hangi nedenlerle desteklemisti? Baslangiçtaki hedefleri devlet üzerinde mutlak denetim kurmak olan Maoistler, krallik rejiminin son bulmasinin ardindan çok partili rejimin bir bileseni olmayi neden kabul etmisti? Maoist parti tarafindan kurulan hükümetler, bu partinin toplumsal dönüsüm programini ne ölçüde hayata geçirebilmis ve ne tür engellerle karsilasmisti?

Aditya Adhikari, bu kitabinda, öncelikli olarak, Marksistlerin “öznel etmen” dedikleri seyle ilgileniyor: “Isyana katilan Maoistlerin kisisel yolculuklari, inançlari ve hedefleri, ormanlardaki, köylerdeki, hapishane hücrelerindeki deneyimleri, birbirleriyle ve yerel topluluklarla iliskileri, tek tek Maoist önderler arasindaki gerginlikler, bu önderlerin çelisen hedefleri ve stratejileri...”
Kitabin kaynaklari arasinda, ideolojik ve stratejik belgelerin, demeçlerin, önderlerin yayimladigi genelgelerin, Maoist komutanlarin çizdigi savas planlarinin ve savasa katilanlarin iç dünyalarini ortaya koyan ani kitaplarinin, romanlarin, günlüklerin ve mektuplarin yani sira, parti hiyerarsisinin farkli düzeylerindeki militanlarla yapilan görüsmeler ve Maoist hareketin farkli yanlarini inceleyen genis akademik yazin ve gazetecilik yazini da yer aliyor.