Velilerin Düsturları

Tasavvuf tarihinde velayetten sistematik anlamda söz eden ilk kisinin Hakîm Tirmizî oldugu kabul edilir. Tirmizî bu hususta yazdigi eserlerinde velayetten, velî türlerinden ve daha sasirtici olani da velîligin bitiminden (hatm) söz ederek sûfîlerin dikkatini ana konuya çekmistir. Din bilimleriyle tasavvuf arasinda kirilmalarin yasandigi alanlarin basinda bu velayet anlayisi gelecektir. Buradan hareketle velînin sinirlari belirsiz otoritesi, bilgi kaynaklari hakkindaki bazen abartili olan açiklamalar, satahatlar, velî siniflari gibi pek çok konu din bilimlerinin tasavvufa hücum etmesine yol açmistir. Sûfîler ise kendi iç kontrollerini olusturmaya çalisarak bu hususta asiri giden akimlarla aralarina sinir çizilmek istemislerdir. Bununla birlikte bu iddialardan da vazgeçilmemistir. Sünnî tasavvuf anlayisinin gelismesiyle birlikte bütün diger konulardaki gibi velayet bahsinde de naslar yorumlanmis, velayet naslarca belirlenmis bir çerçeveye oturtulmustur.

Elinizdeki kitap Fütûhât -i Mekkiyye'nin 15. cilt, sayfa 205 ila 16. cilt, 203. sayfalari arasinda yer alan kismin müstakil basimidir. Kitapta Ibn Arabî velîlerin bilgileri ve bu bilgileri iktibas ettikleri naslari açiklamaktadir. Velîler bilgilerini hangi ayetlerden çikartmislar veya hangi ayetleri düstur edinmislerdir? Bu konuda Ibn Arabi baska kitaplarda pek bulamayacagimiz özel ve mühim bilgileri ortaya koyarak velayet düsüncesine yeni bir boyut getirmistir. Bu itibarla elinizdeki kitap bir yandan tasavvuf tarihinin en mühim konusuna isik tutarken ayni zamanda bir Müslüman'in hayatinda düstur edinebilecegi sekilde bir nas yorumculugunu ortaya koymaktadir.