Evliya Ve Eşkiya

Bazen içinde iki ayri ses duyuyorsun. Zihnine dolan düsünceler seni kararsiz birakiyor. Bazen kendini çift kisilikliymis gibi hissediyorsun. Biri kötüyü emrediyor, digeri ise rahmani konusuyor. Rahmani konusan çok hafif fisilti verip hemen kayboluyor ama seytani olan hiç susmuyor, seni yoruyor. Iste o ses nedir biliyor musun? O senin nefsinin sesidir. Onu egitirsen Evliya olur, sayet onu bos birakirsan Eskiya olur, bütün enerjini alir ve hayati çekilmez hale getirir.

Içinde böylesine bir savas varken
Sen Evliya mi olmayi seçeceksin yoksa Eskiya mi?

Niçin iliskilerle (kalbimizle) imtihan oluyoruz?
Âsik olarak evlendigin insanla gün gelir bosanmak için adaklar adarsin. “Seni çok seviyorum, sensiz yapamam...” dediklerine gün gelip “Yüzünü görmek, adini bile duymak istemiyorum!” diye haykirirsin. Bu hep böyle olmustur, neden? Çünkü sen Allah’tan yanlis bir dille istiyorsun!
O halde dogru dilden istemelisin. Sen nefsinin kiskirtmasiyla dua ediyorsun. Ancak dogru bir dille istersen sana verilen sey bereketli, mübarek ve ugurlu olur.
Bakara Suresi 165. ayette Allah buyuruyor:
Insanlardan bazilari da Allah’tan baska seyleri O’na es tutuyorlar ve onlari, Allah’i sever gibi seviyorlar.
Insanlar dengesizce seviyorlar! Kalplerinin dis bahçesinde olmasi gereken kul sevgisini, kalbin en özel yerine, batini yani kalbin saray kismina yerlestiriyorlar. Oysa kalbin iç kisminda Allah tecelli etmis!
Bu yüzden Allah seni o insanlarla imtihan ediyor. Aldatiliyor yahut da yari yolda birakiliyorsun...