Elveda Antura Bir Ermeni Yetimin Anıları

Elveda Antuna, 1915 Felaketi’nin gölgesinde büyüyen bir neslin yasadiklarini gözler önüne seriyor. Bes yasindayken çikarildigi ölüm yolculugunda ve sonrasinda Cemal Pasa’nin Antura’daki yetimhanesinde yasadiklarini tüm çiplakligiyla anlatan Karnig Panyan, her seye ragmen hayatta kalmayi basaran kendi gibi yüzlerce, binlerce çocugun hikâyesine kulak vermeye çagiriyor okuru.

Karnig Panyan, 1915-1918 yillari arasinda, Ittihat ve Terakki yönetiminin kilit isimlerinden Cemal Pasa’nin Ermeni, Türk ve Kürt çocuklari topladigi, Halide Edip’in de bir süreligine sorumlulugunu üstlendigi Lübnan’daki Antura Yetimhanesi’ndeydi. Sahipsiz kalan Ermeni yetimleri yabanci yardim kuruluslarina kaptirmak istemeyen ve kendi metotlariyla egitme niyetinde olan Cemal Pasa’nin inisiyatifiyle burada ilk günden itibaren uygulanan baskici program çocuklarin mücadelesinin çikis noktasi olacakti. Ayni zamanda bölgede hüküm süren kitlik çocuklarin yasamak için her türlü badireyi göze almasi demekti.

Elveda Antura I. Dünya Savasi’nin yol açtigi yikimdan nasibini alan bir cografyada oradan oraya savrulan yetimlerin kitliga ve kimliklerini inkâra karsi direnislerini anlatiyor. Erken yasta olgunlasan ve çocukluklarini doya doya yasayamayan bir nesle kulak vermek isteyenler için.