Annem Gülüyor

Natalia Akerman Polonyali bir Yahudi, holokostta tüm yakinlarini kaybettigi Auschwitz kampindan sag kurtulduktan sonra Brüksel’de, basindan geçen o korkunç felaketi anmaktan özellikle kaçinarak iki kiz yetistirmis bir anne. O kizlardan biri de, 2015’te kendi istegiyle aramizdan ayrilan taninmis yönetmen, video ve enstalasyon sanatçisi Chantal Akerman. Aralarindaki derin bag, konusulamayanin gölgesinde giderek budaklanirken bunun etkileri Akerman’in kendi iç dünyasindan islerine de yansir. 2014 yilinda kaybettigi ve ardindan agir bir bunalim geçirdigi annesiyle ölmeden önce yaptigi video filmi No Home Movie’nin ayni zamanda yönetmenin son çalismasi olmasi, anlasilan o ki rastlanti degil.

Sagligi kötüleserek bakima muhtaç hale gelen annesinin yoklugu fikriyle yüzlesmeye çalisan Akerman, zihninde ve bedeninde yer etmis, yuva yapmis insanlari hatirlayarak döndügü özünden, evinden disari ancak yaziya tutunarak çikabiliyor: filmlerden kareler ve aile fotograflariyla bezeli bir “özkurmaca”yla.