Süreyya

Sen de kendine bir dünya kurmaliydin Süreyya.

Yurdunu bulamayacagin en basindan belliydi.

Nil Sakman, uzun bir yasami geride birakmis siradisi bir kadinin hakikat savasina çagiriyor bizi Süreyya'da: Çocuklugundan beri yakasini birakmayan uyumsuzlugun, yurtsuzlugun ve utanç duygusunun arkasina bakmaya çalisiyor Süreyya Hanim; en derine, iç'in de içine... Bu tüketen kavganin külleri arasinda yollari yollara, sebepleri sonuçlara eklerken, “kendine kavusamayacak olmanin” sizisiyla yorgun düsen nice huzursuza da göz kirpiyor.

Çocuk dedigin tatli, sevimli bir hayvan Süreyya. Egitilmesi, insan gibi yasamayi ögrenmesi için önce sevilmesi, sonra da utanmasi gerek. Sevgiyi devamli kilmasi, hak etmesi. Medeniyet utanç üzerine kurulu Süreyya. Derin, sarsici bir utanç.