Yoldaş Che

Bugün Che yilda bir kez, bes yilda, on yilda ya da yirmi yilda bir kez anilmiyor. O her yil, her ay, her gün, her yerde, fabrikalarda, okullarda, askeri birliklerde, evlerde aniliyor. Çocuklar ve bu yirmi yil boyunca kim bilir kaç kez Pioneerler komünizme feda olsun, Che gibi olacagiz!” diye ant içen Pioneerler [öncüler] onu aniyorlar.

Sadece bu olgu, sadece bu düsünce, sadece bu gelenek bile Che’nin sürekli ve yüce bir sekilde yani basimizda olmasinin kanitidir. Ve söz konusu olan yalnizca bizim Pioneerlerimiz, bizim çocuklarimiz degildir. Bu yerkürenin tüm çocuklarinin, dünyanin tüm çocuklarinin bu ayni slogani benimseyeceklerini düsünüyorum: Pioneerler komünizme feda olsun, Che gibi olacagiz.

Bir devrimci, bir komünist örnegi arandiginda, daha üstün bir sembol, daha iyi bir imaj, daha kesin bir düsünce bulunamaz. Böyle söylüyorum, çünkü buna inaniyorum. Buna her zaman inandim. Bu inanç belki de bugün, 18 Ekim 1967’de Savasçilarimiz, devrimcilerimiz, militanlarimiz, çocuklarimiz nasil olmalidir? diye sordugum ve Che gibi olmalarini istiyoruz, çünkü Che bu yeni insanin, komünist toplumun bu onurlu insaninin canli bir örnegidir. cevabini verdigim andan çok daha derindir.