Kadınlar, Yağmur Ve Kuşlar

Gökyüzünün gölgesinde oturuyorlardi. Hüzün gitmis yerini sevinç almisti...Olimpos'un eteklerinde, bir eylül sabahi uyandiklarinda onlar uzak ve solgun çocukluk günlerini animsayip, umutla birlesen bir sese kosmaya hazirlaniyorlardi...Erkek elinden tuttu kadinin...Dedi ki:"Gözlerin gülümsüyor yine!"Her sabah yasli günesle uyanan iki sevgili el ele tutusup suyla hesaplastilar, rüzgâra yüzlerini sürdüler... Bir gece önce ay denize vururken oynadiklari oyun, tenha iskelede gök tanrisi Zeus'u bile kiskandirmisti... Peki ask neydi onlar için?..O sirada genç kadin mavi zamanlar içinde düs kuruyor, Philippe Chabanex'in dizeleriyle avunuyordu...Senden gelir her ne varsa dünyada Sensin acisi tatlisi gecelerimin. Degismem saçlarini kipkizil yanginlara, Denizler kadar derin gözlerin. Güneslerinde dogmusum eylül aksamlarinin, Hayati sende bulurum ölümleri sende. Salt isteklerine bagli ey tatli kadin, Neylersin benden uzak kuzey ellerinde.