Sonrası Yok

Gitti...
Sadece ben degil bütün dünya bakakaldi sanki ardindan, bütün sesleri sustu yeryüzünün, gülümsemelerin yerini asik suratlar aldi, aksam ezaniyla dönmedi çocuklar evlerine, Hanife hanim teyze kesmedi bahçesine kaçan topu, sabah namazina kalkmadi dedem, sis degil leblebi tozu çöktü üstümüze, nefes almak öksürtüyordu artik.
Gitti.
Yutkunamadim bile, gözlerim yas dolmadi, dilim dönmedi, adini mirildanamadim, kalp ritmim bozulmadi.
Bir rüzgar esti ve sara nöbetine tutulmus gibi kesik kesik çirpindi yapraklar.
O gitti ve durdu zaman.
Yeryüzü, ben ve bütün çocuklar, leblebi tozu kadar ölümsüzdük o an.