Solabakan

Portre çizmek öznel bir istir. Ama öznellik, pek de kötü bir sey degildir. Nasil çizdiginize bakar. Marksist yöntemin en büyük katkisi, en büyük ayricaligi özneyi, bir uçta maddi kosullar tarafindan dümdüz belirlenen bir acizlik, karsi uçtaysa ayni maddi kosullarin üstünde diledigince tepinen bir kendinde kuvvet olma arasinda gidip gelen kaderinden kurtarmasi degil midir? Tarihsel belirlenimle tarihsel eylemin olusturdugu bütünlük, kupkuru bir bilimsel dogrudan ibaret sayilabilir mi? Bilimsel dogru ve onun yakin akrabasi olarak devrimci politik bir tez, duygu yüklü degil midir? Demokratik Almanya’nin devrimci bilim insani Jürgen Kuczynski, Küba izlenimlerini torununa naklederken laboratuvarda dans ediyorlar der. Asaf Güven Aksel böyle portreler çiziyor.