Ve Yüzlerimiz, Kalbim, Fotoğraflar Kadar Kısa Ömürlü

"Bir gece Bosna'da, Prijedor yakinlarindaki kirlarda yürürken, otlarin içinde isigi amber yesili, kimsesiz bir atesböcegi buldum. Yerden alip parmagimin üstüne koydum, o da bir yüzüge oyulu elektrikli bir opal gibi isildayip durdu. Eve yaklastigimda, öbür isiklarla yarisamadi ve isigini söndürdü."Sonra onu yatak odasinda çekmeceli bir dolabin üstünde duran birkaç yapragin içine biraktim. Isigi söndürünce, tekrar isildamaya basladi. Tuvalet masasinin aynasi tam pencerenin karsisindaydi. Yan yatinca aynada gördügüm bir yildiz ve onun hemen altinda dolabin üstünde duran atesböcegi oluyordu. Aralarindaki tek fark atesböceginin isiginin daha yesil, daha donuk ve daha uzak olmasiydi."John BergerGeçen zaman ve bu zamanin geçtigi mekân üzerine yazilmis bu sasirtici yalinliktaki kitap John Berger'in bir yazar olarak yasami hakkinda en çok ipucu tasiyan kitabidir: Berger'i Berger yapan o ilgili dikkat, görünür dünyaya, arkadaslara, hayattakilere ve ölmüslere, dile ve yaraticiliga yönelen dikkat, dünyaya duydugu derin sevgi, bizce en yogun ifadesini bu kitapta buluyor.