Mavi Lale

Ben simdilerde on altinci asirlardan kalma çini bir pencere alinliginda, tam sag alt köseye imza düsürülmüs mavi bir Osmanli lâlesi neler düsünür, onu merak etmedeyim. Lâle mühürlü, kendi tarihçesinin farkinda mi her zaman merak edilebilir bir kâgidin sathinda. Ben. Yani modern zamanlarin mavi lâleleri kavramakta zorlanan bilinci örselenmis, ben demekten hoslanan çocugu.
Sag avucumun içinde ters bir lâle, kusursuzluguyla kem nazarlari çagiran Selimiye’nin mazisinde ters huylu bir kadin olmasam da.
Bir sahaf dükkâninin derinliginde ilk sahifesi yitik bir Lâle Risalesi’ni okumaya bir türlü baslayamiyorken ben, yine ben; bir lâledana daldirilmis tek sap lâlenin uyandirdigi asinaligin sizisinda.