Baudelaire

‘Hak ettigi gibi yasayamadi.' Baudelaire'in yasami, bu teselli edici sözün görkemli bir örnegi gibi görünüyor. Kuskusuz ne bu anneyi, ne ömür boyu katlandigi bu rahatsizligi, ne bu vasi mahkemesini, ne bu cimri metresi ne de bu frengiyi hak etmisti. Hele erken ölümünden daha haksiz ne olabilir ki? Ancak, düsününce, bir kusku beliriyor insanda: Çünkü Baudelaire'in kendisini de incelersek, o da kusursuz ve görünüse bakilirsa çeliskisiz degil: bu yoldan çikmis adam bir daha geri dönmemecesine, en bayagi ve en keskin ahlâki benimsemis; bu ince ruhlu kisi en sefil fahiselerle düsüp kalkmistir.”