Yitik

Mezarliga yaklastikça sesler çogalmaya basladi kulaklarinda. Önce bitmek bilmeyen bir çiglik duydu uzun uzadiya. Ilk mezardan duyuyordu bu sesi. Sonra bir aglama sesi duydu. Ufak bir çocuktan geliyordu bu ses. Sonra bir çocugun yalvarmasi ve bir yardim istegini ayirt etti aralarindan ihtiyar Sor’un kulaklari. Babasi Ölüler her zaman konusur, yeter ki onlari duyabilecek kulaklari bulsunlar. derdi. Ölüler her zaman her yerde konusur. Kimi insan duydugu seslerin onlardan geldigini bilmez, anlamaz. Zanneder ki sesler dünyadan gelmektedir. Dinlemeyi bilirsen birçok ölünün sesi gelir kulagina. Sor ölülerin seslerini ilk duydugunda on iki yasindaydi...

Ali Murat Irat’in Yitik romanini yeniden okurken, insani deryanin zalimligine bir kez daha tanik oldum. Ezidiler, Ezidiler deriz de kimdi bu hikmet sahibi insanlar, nasil bir zulüm yasamislardi, hiç bilmezdim onu okuyuncaya kadar. Irat, ruhumuzun karanlik kapisini Bulgur Dagi’nin günesine açmis!

Elinizdeki bu romanla yeni bir medeniyeti fark edeceksiniz. Bin yillar boyu yukari Mezopotamya ve Anadolu’da kapilari sabah günesine açilmis Ezidileri göreceksiniz! Ali Murat Irat, Yitik ile beni Bulgur Dagi’nin ardina götürdü. Bir medeniyet nasil bir daga gömülür, gördüm, agladim. Var olsun!

Haydar Karatas