Ay Işığında Gidenler

Bu kez kendi adini seslendi mübasir: Ayse Çatakkoyak!

Sesi duyunca iyice ürperdi, durusma salonuna girdi. Çit çikmiyordu salonda. Bütün gözler ona çevrilmisti. Onu da dinleyecekti yargiçlar. Daha önce dinledikleri tanik Ali Oglan:
Memme Ellez Emmi, ne diyecegimi unuttum, bir daha deyiver demisti.
Savcinin, kafasinda soru isaretleri dogmaya baslamisti. Dinlenen taniklarin çogu yalanci tanik çikmisti.
Bu da mi öyleydi acaba? dedi kendi kendine.
Mübasir bagirdi.
Ayse Çatakkoyak, ana adi Hürü, baba adi Ahmet, 1941 dogumlu!
Evet.
Dogru söyleyecegine yemin eder misin?
Ederim...
Anlat kizim.

On üç kisi kadardilar. Kirtil arasindan yürüyorlardi. Ak Kaya’nin önünden geçip gittiler. Aralarinda konusuyorlardi: ‘Hafizi öldürelim!..’ dediler. Sonra duyduk ki Hafiz öldürülmüs. Sanirim bunlar öldürdü hakim bey.”

Mehmet Duman:
Yalniz ben öldürdüm hakim bey! diye itiraz etti.
Söz verilmeden konusmayin dedi yargiç. Sonra hafif dogruldu, taniga bakti:
Kizim bak dogru söyleyeceksin. Bu on üç kisiyi nasil gördün?
Ayin isigi vardi, koyak apaydinlikti.
O gün ay isigi vardi demek.
Vardi, hâkim bey.