Sufi Kişilik Psikolojisi Melamiler Örneği

Günümüzde insanlar yalnizca Allah’a mahsus olan ululuk, sani yüce olma ve övülme ayricaligini, adeta onun elinden almis ve onun yerine geçmis gibidir. Bunun arkasinda yatmakta olan ve insanlari küçük tanriciklar haline getiren güç, özellikle kibirdir. Bütün dinler tarafindan kovulan, dolayisiyla da seytanin en çok sevdigi günahtir kibir. Günümüzde ise kibir, narsizm kavrami ile taninir ve bilinir olmus, büyüklenmeci ve kendine hayran kendilikler alabildigince yaygin hale gelmistir. Neredeyse bütün ana babalar ve ögretmenler özgüvenli çocuk yetistirme adina çocuklara siz aslinda mükemmelsiniz mesajini empoze ediyor. Mükemmel olduklarina göre çaba sarf etmeden basariyi, güzellik ve essizligi hak etmis olmalari gerekir. Bu nedenle çevremizde kibir, kendine hayranlik, gösterisçilik, baskalarina hava atma, büyüklenme ve minnetsizlik kol geziyor. Tevazu ise günümüz insaninin gözünde bir deger olma vasfini çoktan kaybetti, aptallik ve zavallilikla esdeger hale geldi. Çogu zaman özgüven maskesi altinda gelisen kibir, kendini begenme, kendini mutlak ve üstün görme gibi tutum ve egilimler alçak gönüllülük erdemine sahip kisilerin ortaliktan çekilmesine yol açiyor ve meydan arz üzerinde kibirle yürüyen yari tanriciklara kaliyor.
Bu yok edici günah ile en üst düzeyde mücadeleyi ise SÛFÎler özellikle de Melamiler gerçeklestiriyor.
Aslina bakilirsa kibirli, bilinme ve taninma pesinde kosan narsistler sanildigi gibi muhtesem insanlar degildir. Çünkü bir narsist kendisine her zaman asagilardan, kendi ayaklarinin dibinden bakar. Bu yüzden de kendini devasa ve muhtesem görür. Oysa bir Melami kendisine yukarilardan, meleklerin baktigi yerden bakar, kendini küçük ve degersiz görür. Melamilerin tevazu ve yumusaklik üzere bir iman hayati sürdürmesinin asil sebebi bu yücelmisliktir ve o bunu hep saklar.