Ruhun Sınır Bölgeleri Zihnin Kutsal Bilimi Üzerine Düşünceler

Ezelî hikmet kendisini sürekli kutsal kitaplar, doga ve insanin içsel tecrübesi yoluyla tezahür ettirir, ancak farkli dillere, renklere, kültürel kaliplara, bilissel semalara, dinsel formülasyonlara bürünerek. Dolayisiyla o, tüm farkliliklarin gerisinde duran birliktir. Ne var ki modern tecrübe dogada ve insanlarin dünyasinda güvenilir, dogru ve gerçek sayisiz kesfin ve insanin araci olan akli ve bilimi istisnasiz en güvenilir rehber ve nihai ve tek hüküm sahibi kilarak ve böylelikle görünenin gerisindeki asil gerçekligi yok sayarak hem gerçeklik vizyonumuzu daraltmis ve felce ugratmis hem de insanin varolussal anlamini ve bütünlügünü saçmaliga, yabancilasmaya ve parçalanmisliga kurban etmistir. Bir bakima, rasyonellik, akilsallik ve bilimsellik kaygisi ve emperyalizmi, insanin ezelî ve asli hikmetle olan bagini inkar yoluyla koparmis ve Martin Buber’in tasviriyle, Tanri’yla insan arasina girerek Tanri tutulmasina sebebiyet vermis, insanlari köksüzlüge ve karanliga mahkum etmistir.
Bu kitap, Tanri’nin/En Yüksek Zekanin suretinde yaratilan ama modernlestikçe asli suretine yabancilasan ve köklerini unutan insani, manevi tahayyül, kutsal duygu, kalp, manevi akil gibi daha yüksek yetiler araciligiyla maddi ve manevi dünya arasindaki sinir bölge olan berzaha/ruhun sinir bölgelerine seyahate, yeniden asli suretini hatirlamaya ve köklerinde unutulmus ve üzeri küllenmis olan ilahi közü tekrar kor aleve döndürmeye davet etmektedir. Eser, köksüzlesen ve yurtsuzlasan akli yeniden kendi kaynagiyla, yani Evrensel Akilla bulusturarak varolus gizemine isik tutmaya niyetli.