Hayat Dersi Kaya Kaynar Ve Dünyası

Belki de bu defteri, içindeki bir-iki yaziyi bulacaklar. ‘Bak zavalli, bunlari düsünmüs… Ne hisli çocuktu’ diyecekler.Iste ben bu yazilari ölmezsem kendim, ölürsem beni sevenler için yaziyorumHayat, sonsuz, derin... Aci, istirap, sevinç, ask, nefret, kutsiyet, rezalet, düsüklük dolu hayat… yasamak var önümde. Daha on yedi yasimi doldurmama bes ay var. Sonra on sekiz, on dokuz, yirmi, yirmi bir, yirmi iki. Seneler, seneler, simdilik bos seneler… Öyle bos seneler ki hatira defterimdeki yerleri bembeyaz. Biliyorum, bir gün gelecek, maziye baktigimda, hatira defterimi karistirdigimda o seneleri dolu görecegim. ‘Hey be, ne hayat yasamisim’ diyecegim. Fakat belki de iki gün sonra yasamam bitecek, vücudum duracak ve hatira defterim ebediyen bombos kalacak. O zamanlar belki annem bir siliklesmis fotografimi çikaracak, beyazlasmis basini iki yana sallayarak, ‘Genç yasinda gitti yavrucak’ diyecek.