Dolandırılmanın Dayanılmaz Ağırlığı

Raki döviz alım satım işlerinde uzmanlaşmış, giyimine özen gösteren bir dolandırıcıydı. Kurbanlarını, ucuz döviz peşinde koşan varlıklı kişiler arasından seçerdi. Piyasadaki kurun çok altında bir fiyatla döviz satmayı vaat ettiği uyanıkları peşine takar, çift kapılı binalara götürürdü. Banknot tomarlarıyla ön kapıdan girip, arkadan sıvışan Raki‟yi bekleyenler oracıkta ağaç olurlardı! „Ağaç olma‟ deyiminin Raki‟den kaynaklandığı söylenir.

Eser Adı :Dolandırılmanın Dayanılmaz Ağırlığı

Yazar: İzzet Durak

OrijinalDil: Türkçe

Yayınevinde kitabın ait olduğu Dizi Adı: Araştırma İnceleme               

Kitabın genel anlamda türü:Araştırma -İnceleme

Katkıda Bulunanlar:         

Editör: Seyfi Karahan            

Kapak Tasarım : Kare Ajans

Cilt Bilgisi: Karton Kapak

Kağıt Bilgisi:70 gram enzo kremini

Basım Tarihi:Kasım 2016

Basım bilgisi : 1.Baskı

Sayfa Sayısı: 258

Kitap Boyutları: 14X 21

Raki döviz alım satım işlerinde uzmanlaşmış, giyimine özen gösteren bir dolandırıcıydı. Kurbanlarını, ucuz döviz peşinde koşan varlıklı kişiler arasından seçerdi. Piyasadaki kurun çok altında bir fiyatla döviz satmayı vaat ettiği uyanıkları peşine takar, çift kapılı binalara götürürdü. Banknot tomarlarıyla ön kapıdan girip, arkadan sıvışan Raki‟yi bekleyenler oracıkta ağaç olurlardı! „Ağaç olma‟ deyiminin Raki‟den kaynaklandığı söylenir.

Mükemmel İngilizce konuşan Güney Zobu, ABD 6. Filosu'nun İstanbul ziyareti sırasında bir iş çevirmek üzere Amerikan subayı kıyafeti ile Hilton Oteli'nde otururken, dönemin başbakanı Süleyman Demirel'in otele geldiği ve Güney Zobu'nun Süleyman Demirel ile bir Amerikan subayı olarak sohbet ettiği rivayetler arasındadır.

Raki, 1992'de büyük bir iş yapmaya giderken, Beylerbeyi civarında Dev-Sol lideri Dursun Karataş'la karıştırılıp arabasına yüzlerce kurşun sıkılınca emekliye ayrıldı. Hakkındaki suçlamalar da bir şekilde düşünce, meşru âlemde karar kıldı ve İstanbul Cihangir'de bir su istasyonu açtı.

Sülün Osman ve Raki‟nin ortak yanları, her ikisinin de devletin parasıyla, garibanların ve yetimin hakkına el uzatmamış olmalarıydı. Onlar ava gidenleri avlayarak, bir bakıma ahlaksızlığın ahlaki sınırlarını çizdiklerine inanmışlardı.