Zamana Düşüş

“Baskalari zamana düser; bense zamandan düstüm. Zamanin üzerinde yükselen ebediyetin yerini, onun asagisinda kalan öteki ebediyet alir; o kisir mintikada artik ancak tek bir arzu duyulur: Tekrar zamanla bütünlesmek, her ne pahasina olursa olsun ona yükselmek, yerlesilen bir yuva yanilsamasi için ondan bir parseli sahiplenmek. Ama zaman kapalidir, ama zaman erisilmezdir: Bu negatif ebediyet, bu kötü ebediyet de zamana nüfuz etmenin imkânsizligindan ibarettir zaten.”

Cioran insana, insanliga, insan olusa lanetler yagdirmaya devam ediyor. En basa dönüyor, çünkü ona göre hata en basa ait: Insan yanlis agacin, hayat agaci yerine bilgi agacinin meyvesini yedi. Ebediyetten zamana düsüs, yani Tarih’i baslatan adim böyle atildi.

Kökleri çok eskiye uzanan bir felsefi gelenegin parçasi olan Cioran, insanin varolusunu küçümseyerek bütün “basarilari”na, “ilerleme”ye de elestirel yaklasiyor. Uygarlik elestirisine girisiyor, ama amaci uygarligin veya modernligin foyasini meydana çikarmaktan ibaret degil; asil derdi insanin yanlisligi. Acimasizca çalisiyor onun yumusak karnina, yüzüne vuruyor kusurlarini.

Baska türlü düsünme imkânini hatirlamamiz için duruyor Cioran yani basimizda, belki de karsimizda.

YAZAR HAKKINDA: Fransizca yazan Rumen deneme yazari ve ahlakçisi Emil Michel Cioran 8 Nisan 1911'de Rasinari'de (Romanya) dogdu. On yedi yasinda Bükres Üniversitesi Felsefe Bölümü'ne girdi. Lisansini Bergson üzerine hazirladigi bir tezle aldi. 1934'te Bükres'te yayimlanan ilk kitabi Sur les cimes du désespoir (Umutsuzlugun Doruklarinda), kendisinin de kabul ettigi gibi, sonradan Rumence ve Fransizca yazdigi her seyin özünü barindirir. Hayatin trajik boyutundan habersiz olmakla suçladigi Bergsonculuk'tan o dönemde koptu. 1937'de, dini bir krizin ürünü olan ve tartismalar yaratan kitabi Des larmes et des saints (Gözyaslari ve Azizler Üzerine) yayimlandi. Ayni yil, Bükres Fransiz Enstitüsü'nden bir burs alarak
Paris'e gitti ve oraya yerlesti. 1995 yilinda Alzheimer hastaligindan öldü.