Ecce Homo

Friedrich Nietzsche’nin Ecce Homo adli bu kitabi, otobiyografik eserler
geleneginden farkli, sira disi bir metindir. Ayni zamanda onun düsünsel
serüvenini tamamlayici bir niteliktedir.
Nietzsche, Ecce Homo’yu yazarken henüz kirk dört yasindadir ve
akil hastaligi da ilerlemistir. Bu dönemde yeni bir yazma biçimine
duydugu ihtiyaç onu bir yabancilasma deneyimi arayisina yönlendirir.
Bu arayis Ecce Homo’da yüksek bir sanatsal ifade bilincine sahip,
dizginlenmemis, çeliskilere açik ve radikal bir alaycilik tonu tasiyan bir
üslup olarak karsimiza çikar. Böylece, Avrupa kültürünün o dönem
içinde bulundugu kriz, Nietzsche’nin otobiyografik hesaplasmasinda
kendi kisisel bunalimi haline dönüsür.
Nietzsche’nin en büyük sanatsal yaratisi ‘kendi’dir ve otobiyografik bir
metin olarak Ecce Homo, 20. Yüzyilin düsünsel akimlarini etkilemis olan
en taninmis temel eserlerden biridir.