Biyonoetika'nın Doğuşu Aristoteles Düşüncesinde Etik, Politika Ve Canlı Yaşamın Yönetimi

(...) biyo-noetika, Aristoteles'in insan olarak andigi varolus formuna dogrudan tekabül eder. Zira insan, Aristoteles'te, kendi potansiyelini kendinden barindiran, ancak bu potansiyele baskalari -ile- birlikte ulasabilen topluluksal bir varlik olarak ele alinir. Bu yönüyle insan, kendi potansiyelini akil(nous) yoluyla kendinde mahsus bir içkinlik olarak kavrayarak, yani kendini kendinde bir asma nesnesine indirgeyerek kendi potansiyeline erisebilen bir canli türüdür. Nous'un, yani aklin islevi, tam da bu anlamda insanin dissal bir bilgiye sahip olmasinda degil, kendi potansiyelini kendinde kavramasi ve bu kavrayisla kendini dönüstürmesi baglaminda ortaya çikar. Fakat nous'un islevsel olabilmesi, insanin saf kendilgini bir anlama nesnesine ve oradan da asma nesnesine dönüstürebilmesine baglidir. (...) Politikanin biyo-noetik bir form olarak ele alinmasindan kasit, böylece ortaya çikar: Aristotelesçi anlamda politika, insanin insan-olusu ile yakindan baglantilidir ve insan, içkin potansiyeline erisebildigi, yani yetkinlesebildigi oranda politiklesir.(...) Politika, (...) insanin kendini diyalektik olarak asmasi ile meydana gelen bir varolus formudur ve insan bu yasam formuna, akil vasitasiyla kendini nesnelestirip dönüstürebilmesiyle erisebilir. Biyo-noetika, insanin zoon politikon;'a dönüsmesinin temelinde yer alan gerekli bir öznellesme sürecidir: insan, kendini biyo-noetik kilarak, yani kendini yalin bir biyolojik form olarak görmenin ötesine geçerek kendi potansiyeline ve yetkinligine - yani politik olanin kendisine- ulasabilir.