Ankara

‘‘Ankara’ya yillardir gitmemistim. Elimizde dogup büyüdügü için bu sefer alici gözü ile bir dolasayim dedim.



Düsünüyorum da bir zamanlar demiryolu köprüsünden Çankaya’ya kadar bir tek çati, geceleri bir tek isik yoktu. Atli arabamiz yabani bag kütüklerini çigneyerek köske giderdik.

Ama simdilerde bu yolun üstündeki yürür merdivenli magazayi gezerken, ülkeyi ilk kurdugumuz yillarda bütün çarsida birbirine es iki fincan bulamadigimiz günler geliyor aklima. Tren Istanbul’dan yirmi dört saatte geldigi için balik yüzü göremedigimiz yillar



Biz gençligimize güvenerek yataksiz vagonlarda, tahtakurularina katlanarak, ögle yemegini Polatli’da aksam yemegini Eskisehir’de yiyerek, Istanbul’a gidip denize, adeta medeniyete kavusurduk. Atatürk tek basina Çankaya’yi beklerdi’’