Klasik Türk Edebiyatında Mizah

Insanlik tarihinin bazi dönemlerinde varolusla alakalandirilacak kadar önemli görülen, bazi dönemlerdeyse her türlü kötülügün sebebi olarak nitelenecek kadar dislanan ve pek çok sekilde ortaya çikabilen gülme, ayni zamanda mizahin disa vurumudur. Bu çalismada, edebî eserlerde estetik bir deger olarak ortaya çikan gülüncün/komigin üretilme ve tüketilme süreciyle alakasi sebebiyle öncelikle gülme fenomeni ele alinmistir. Herhangi bir maddede bulunmayan ve insani bir kavrayis olan komik, edebî eserlerde insanin eglenme, alay ederek yerme ve çesitli ihtiyaçlarina bagli olarak ortaya çikar. Pek çok anlamlandirma yaninda “komigi duyumsama, yaratma ve aktarma yetisi” olarak da tanimlanabilecek olan gülmece/mizah ise insana özgü bir üsluptur. Insan, mizah yetisiyle komigi yaratmakta ve buna gülmektedir. Bu üretimin klasik Türk edebiyatindaki görünüsleri ise bu kitabin temel meselesi olmustur.

Dr. Nilüfer Tanç’in uzun soluklu ve elestirel okumalariyla ortaya çikan bu kitap, mizah kuramlari isiginda gelistirilen bir bakis açisiyla klasik Türk edebiyati mizahi metinlerini okuyucunun dikkatlerine sunuyor.