Hayat Belirtisi

’Birden apartmanin isiklari söner. Tedirgin, içeriye girerim. Evin zifiri karanliginda, tipki sahneye ilk çikisimdaki hisle ilerlerim. Perdenin arasindan, kosturarak evlerine ve evlerindekilere yetismeye çalisan insanlara bakarim. Oynamayan insanlara ve hayata. Bir süre, karsi apartmanin pencerelerinin ardinda olup bitenleri seyrederim. Asil hayatin açik perdelerin degil, çekili perdelerin ardindan oldugunu düsünürüm birden. Annem baska oyundadir artikve ben, elimde bir paket eklerle, onun terk ettigi hayatin provasinda! Oynayamam daha fazla. Perdeleri çekerim.’ Hayat Belirtisi’ndeki öyküler, okuru, alisik olmadigi hayatlara buyur ediyor ve günledik hayatin içinde sakli duran bulusmalarin, kesismelerin, dokunuslarin ve kirilmalarin ardindan gidiyor. Sahici bir anlatim, akici bir dil, sasirtici derecede incelikli ayrintilar ve kendini yer yer belli eden ironi, Akin Sevinç’in öykülerinin ortak özellikleri. Kimi zaman tanidik, kimi zaman da henüz tanisamadigimiz hayatlarin içinde dolastiran bu öyküler, farkli anlatim yollariyla birbirinden farkli hayat belirtilerini yansitirken, ait oldugumuz sinirlardan çikmamiza, içinde bulundugumuz dünyaya bir de bu belirtilerin yardimiyla bakmamiza, o dünyanin içinde sakli duran farkli hayatlari okumamiza yardim ediyor. (Arka Kapak)