Dilimin Dili Mizah Öyküleri

Saat sabahin alti kirk besi. Tak,tak kapimiz çalindi. Kapi zilimiz bir haftadan beri bozuktu. Kim olabilir acaba bu saatte? Merakla kapiyi açtim kimsiniz demeden. Normal zamanda sorarim oysa. Arkadasim Resit Efendinin esi Mesude Hanim gelmis. Eli ayagi titriyor, zor nefes aliyor. Yüzünün o canli, parlak sevecen halinden eser yok. Yüzü soluk, kani donuk! Mavi gözleri silik mi silik! Çok kere esi Resit ile zaman zaman da yalniz bize ugrardi. Ama hiç böyle ugradigi olmamisti, Mesude Hanimin. Halinden anlasilan büyük bir meseleyle karsi karsiyalar. Yoksa sabahin bu saatinde bu halde niye gelip rahatsiz etsin Bildigimiz, tanidigimiz Mesude Hanim bizi. Atacagi her adimi ölçer biçer, diyecegi her sözü tar-tar söyler. Vardir bu gelisinde bir bityenigi. Içim burkula burkula, aklimdan bin kötülük geçe geçe: -Ne oldu Mesude Hanim hayirdir? Diye sordum. Basini iki yana salladi, sonra ince dudaklari titredi: -Hayir degil Mahmut Efendi. -Hayir degil derken Mesude Hanim? -Resit Efendimiz bes yil evvel olanca ikramiyesiyle devren satin aldigi zücaciye dükkanimizi alelacele devren satiliga çikarmis. -Satip bir baska is yapacaktir herhalde. Yoksa niye satsin? Bir bildigi vardir ki satiyor. Resit’i iyi kötü tanirim. Dedim, kapti sözü Mesude Hanim. Basini öne sallayarak. -Dogru dersin var bir bildigi.