Hayata Dokunan Öyküler

Öykü okuyabilene, mesel söyleyebilene, “Hayata Dokunabilene” ne mutlu...
Belki binlerce öykü, hikâye, mesel, masal okudum bu çalismayi hazirlarken. Bunun en basta benim düsünce ve hayal hamuruma muazzam katkilari oldugunu bizzat gördüm. Yüzyillar boyunca halk irfaninin bu öykü, mesel ve hikâyeler yoluyla tasindigini, hikâyelerle, öykülerle düsünmenin insanda ayri bir bilgelik insa ettigini bir daha kavramak olaganüstüydü dogrusu. Iyice anladim ki insanlara saatlerce teorik ve teknik terimlerle konusmak yerine bir öykü anlatmak, bir temsil getirmek, bir nükte yapmak yeterli olabilmektedir. O vakit düsündüm ki bilgelik, erdem, anlam, anlasmak her zaman yüce daglarin basinda bir mor isik halesi seklinde belirmez. Çogu kere o yüce dagin eteklerindeki küçük, mütevazi bir çakil tasinin bagrinda uyuklamaktadir. Öykü okuyabilene, mesel söyleyebilene, “Hayata Dokunabilene” ne mutlu...