Bir Çocuğun Saflığıyla

Naim Kandemir, Bir Çocugun Safligiyla adli kitabinda Samsun'dan baslayip
metropole uzanan, oradan da ülkenin toplumsal mücadelesine açilan hayat
yolculugundan kesitler anlatirken, büyümeye direnerek çocuk kalabilmek ve
bunun için mücadele etmek üzerine kurulu bir anlatiyla çikiyor okurun karsisina.
Kitabi okudugunuzda, asil mücadelenin politik / toplumsal olandan önce, çocukluk
mücadelesi; yani çikara, iktidara ve sömürüye bulasmamak, çocukluk dünyasini
korumak için verilen mücadele oldugunu anliyorsunuz. Bu mücadeleyi kaybedip
çocuklugunu yitirenlerin, ne kadar devrimci, kahraman ve önemli kisiler
sayilsalar da, aslinda sahici olmadiklarini, karsi olduklari her seyi kendi kisisel
hayatlarinda yasattiklarini ve sonunda onlara benzestiklerini...
Naim Kandemir, bizzat hayatin içinden süzülen ve yasanmisliklara dair
öykülerinde baska bir yasamdan bahsediyor; emek üzerine kurulu, basta kendisiyle
mücadele edip kendisini degistirmeyi öngören, büyüklenmeyi cahillik, büyümeyi
kirlilik, insanlardan bir insan olmayi güzellik sayan, mücadelenin kendisi olmus bir

yasamdan... Çocukluk insanin ana yurdudur. Ve tüm mücadeleler, öncelikle bu
anayurdu kazanmak için verilmelidir. Naim Kandemir, bir çocugun safligiyla
yasayabilmek için yeniden baslamaya davet ediyor.
Gerçekten hayati seven, her seye ragmen hayattan umudunu kesmeyen, hayata
sadakatini sürdüren, yasama sevincini yitirmemis, iyilik ve umut duygusunu
ruhunda söndürmemis insanlarin ihtiyaç duyacagi öyküler bunlar. Yazar bize temiz,
insancil, soylu, dürüst insanlarin hayatlarini insa etmek ve böyle bir topluma
gidecek yolun önünü açmak için bir çocugun safligiyla, bu kirli dünyada yeniden
baslamak gerektigi çagrisini yapiyor.
Bu çagri, bütün öykülerden çikan sonucun manifestosuna dönüsüyor. Bu öyküler
sadece günlük hayatin psikopatolojisinin ortaya konulmasin degil, ayni zamanda bu
patolojinin de dahil oldugu günlük yasamin bütününün devrimci bir aklin
süzgecinden geçirilmisliginin de öyküleri oluyor.