Herkes Kadar

Olmayacak sey, Agbim aradi aksamüstü. “Aksam size gelecegiz,” dedi, evde miyiz, degil miyiz, sormadan. Niye gelecegini kestirdigim için sesimi çikartmadim. Sesi donuktu; hal hatir sorma faslini kisa tutmus, sesindeki sert ton canimi sikmisti. Masamda biriken isleri temizleyecektim o gün, elimi süremedim, çakildim kaldim öylece. Nicedir, sagda solda, “Kimse ne üzer ne sevindirir beni,” diyor, insan sözünün hep yalan oldugundan dem vuruyordum. Birden, anladim ki her seye ragmen birisi kaliyormus, sözleri derinlerden ses getiren.

Behçet Çelik, Herkes Kadar’da dünyalarimizin bazen birbirine ne kadar benzedigini, bazen de bu benzerlikler arasinda sikisip kalan farkliliklarin dünyamizi nasil da bambaska bir seye dönüstürdügünü anlatirken, bir yandan da arkadaslikta, askta ya da ailede, iki kisi arasinda olusan görünmez baglarin hayatlarimiza dokundugu yerlerde biraktigi izlere isik tutuyor. Sadece bir eyvallah diyerek çikip gidenlerin, geçmisi bugün gibi içinde tasiyanlarin, gençliklerini ögrenci evlerinin heyecanina yatiranlarin, neden çagirildiklarina bir türlü anlam veremeyenlerin, bir baskasinin gözlerinde kendini görmeye çabalarken hüsrana ugrayanlarin hikâyeleri ve yine hayatlarimizin akisindaki –durgun ya da gerilimli– ritmi derinden hissettiren bir dil…

Çagdas edebiyatimizin önde gelen yazarlarindan Behçet Çelik’ten hayatimizin zamanla kiyildigi anlari hatirlatan öyküler…