Kalpyazan

Bazen küçük rahatsizliklar ediniriz. Kalbimiz, hiç neden yokken gereginden hizli atar örnegin; durup dururken yemekleri yutmakta zorlaniriz ve her günkü gibi yürürken adimlarimizi düsünmeye basladigimizda ayaklarimiz birbirine dolanir. Tüm bunlar zorlandigimizi gösterir ya da yolun düzgün olmadigini. Aslinda yürümek ve o agir, puslu tepeye tirmanmak istemedigimizi. Tepeler ve uçurumlar, sanki bizi bir eksiklik duygusundan korumak için vardir.
Sibel K. Türker, yasadigi çevrede sikisip kalmis, yine de bir yol, bir geçit, bir isik aramaktan vazgeçmemis insanlarin öykülerini anlatiyor KalpYazan’da. Okurun zihninde buruk bir tadin yaninda birbirinden çetrefil sorular birakan öyküler bunlar. Mutluluk tanimlanabilir mi? Insan bir gün aci çekmeyi özleyebilir, ya da sahici bir aci hissine talip olabilir mi? Ve yasamda ilerisi için umutlu olmak adina bir belirti var midir? KalpYazan, okuduktan sonra çevrenizle paylasmak isteyeceginiz türden bir kitap.
(Tanitim Bülteninden)