Atsız Hikayeler

Hikâye, Atsiz’in sanatinda en az yer bulan bölümdür. Ömrü boyunca sadece bes hikâye yazmistir. Onlarin da dördünü 1931 yilinda yayimlamistir. 1941’de yazdigi besinci hikâye ise ancak 1966 yilinda yayimlanir. Teshis (kisilestirme) sanatinin kullanilmasina varacak derecede tabiata ve tabiat unsurlarina yer verilmesi, Atsiz’in bes hikâyesinin de ortak tarafini teskil eder. Özellikle ay ve firtinanin Atsiz’in edebî eserlerinde özel ve agirlikli bir yere sahip oldugunu söyleyebiliriz. Ben hikâyeleri defalarca okudum. Her okuyusumda farkli bir taraf buldum ve farkli bir tat aldim. Okuyucularin da, Atsiz’in ilk kalem denemeleri olan hikâyeleri farkli tarzda degerlendirecekleri muhakkaktir. Fakat ne olursa olsun bes hikâyede de Atsiz vardir.