Talih Tesadüf Ve İrade

Türk edebiyatinin asilmaz doruklarindan Ahmet Hamdi Tanpinar’in romanciligi üzerine denemelerden olusan bu kitapta Seval Sahin, mektup, hatira, tiyatro, orta oyunu gibi türlerin Tanpinar’in metinlerinde kurgu, olay örgüsü ve yapi arasindaki iliskiyi nasil dinamiklestirdigini ortaya koyuyor. Tanpinar hakkinda yapilmis güncel çalismalari da göz önünde bulundurarak kapsamli bir kuramsal çerçeve çizen Sahin; Mahur Beste, Sahnenin Disindakiler, Huzur ve Saatleri Ayarlama Enstitüsü özelinde Tanpinar poetikasina yeni bir açilim getirmeyi deniyor.

Tanpinar, Suad ile belki bir trajedi ortaya koyamamistir ama asil trajedi de bu degil midir? Kendisini evrenin merkezine koyan insan, tek basinadir, kendinden baskalariyla bütünlesememekte, kendisini çogullastiramamaktadir. Son sahnede her tarafi aydinlatan bir günes gibi gökyüzüne gerilen Mümtaz degil Suad’dir. Bu, belirli anlamlarda insanin tanrilasmasi degil midir? Iste, tersine çevrilmis teolojinin bir baska karsiligi da buradadir.